Smetana en een vriend zijn bij de bron van de Moldau.
Hier raakt Smetana geïnspireerd tot het schrijven van zijn compositie De Moldau.
“Here he heard the gentle poetic song of the two rippling streams.
He stood there deep in thought. Looking around the enchantingly lovely countryside he followed the Otava (River),
accompanying it in spirit to the spot where it joins the Vltava,
and within him sounded the first chords of the two motives which intertwine,
and increase, and later grow and swell into a mighty melodic stream.”
In korte tijd werd Smetana doof, terwijl hij Ma Vlast schreef.
Smetana schreef hierover: "I am to stay at home for almost a week.
I cannot go out and have my ears wrapped in cotton wool since I must have complete quiet.
I fear the worst-that I will become permanently deaf."
De uiteindelijke versie van het muziekstuk heeft hij niet meer gehoord.
Het was de constante dreiging onder de dictatuur van Stalin die Sjostakovitsj voor een enorm dilemma stelde.
Aan de ene kant wilde hij leven en werken naar zijn eigen ideeën, door muziek te schrijven waarin hij zijn afkeer
van het Stalinistische bewind kon uiten. Aan de andere kant liep hij doorlopend
het risico opgepakt te kunnen worden. Om te kunnen overleven moest hij zich wel aanpassen.
Hij wist echter zijn muziek zodanig te componeren, dat hij voldeed aan de eisen van Stalin,
maar waarin hij tegelijkertijd zijn gevoelens kon uiten.
Dat deed hij door muziek met een verborgen boodschap te schrijven.
...snelle voetstappen naderen de werkkamer van de componist.
Zonder kloppen wordt de deur opengegooid.
Geschrokken houdt Sjostakovitsj op met schrijven van een partituur...
Tegelijkertijd verstoord en bang kijkt hij naar de deur...
Nu ziet hij dat zijn dochter Galina naar binnen stormt en hem bang heeft gemaakt.
Verwijtend kijkt hij zijn zeventienjarige dochter aan.
"Wat is er?" vraagt hij onvriendelijk als hij merkt dat het meisje geheel buiten adem is.
"Stalin is dood - ik heb het net gehoord - buiten voor het huis,
de mannen die sneeuw ruimen hebben het verteld".
Na de overwinning op de Duitsers namen de Sovjets de touwtjes nog steviger in handen
en begon een periode van 'zuiveringen'.
Op 10 februari 1948 werden componisten zoals Sjostakovitsj en Prokofjev in een decreet
van het Centraal Comité beticht van 'formalistische perversies en antidemocratische tendensen'.
Sjostakovitsj' composities werden op een zwarte lijst geplaatst en zijn onderwijsfuncties
aan de conservatoria van Leningrad en Moskou werden hem ontnomen. In de vrees naar Siberië
verbannen te worden, zette hij twee gepakte koffers naast zijn bed.
© Thea Derks (www.klassiekezaken.nl)
Cholera was voor de 19e eeuw alleen bekend in India.
Door de betere verbindingen tussen verschillende landen verspreidde de ziekte zich vanaf 1817
ook buiten India en eiste in Rusland 267.890 levens.
Tsjaikovski had een innige band met zijn neef.
Hij schreef hem: 'If only I could give way to my secret desire,
I would leave everything and go home' en 'I embrace you to suffocation!!!'.
De Pathétique droeg Tsjaikovski op aan zijn neef, hem schrijvende dat het stuk
'shall remain a mystery for everyone'.
Het divertimento is een muziekvorm die door de tijd heen twee betekenissen heeft gekregen. Voor 1780 werd het gebruikt om een compositie voor een solo-instrument aan te duiden. Na 1780 sloeg de term op een licht, ontspannend werk. Mozart had bij zijn Divertimento in D, KV136 een luchtige aanpak maar zonder muziek van laag niveau te schrijven.
Hoe Mozart eruit heeft gezien moeten we baseren op de schilderijen die van hem gemaakt zijn. Alleen….die schilderijen verschillen onderling nogal. Het meest bekende portret van Mozart werd door Barbara Krafft gemaakt in 1819. Dertig jaar na zijn dood. Een kenmerk komt wel op elk portet van hem terug. Zijn grote neus!
Mozart was tijdens zijn leven al erg succesvol. Desondanks kende hij grote geldproblemen en stierf hij arm. De problemen van Mozart werden echter niet veroorzaakt doordat hij niet voldoende zou verdienen. Hij gaf gewoon veel teveel uit! Hij speelde kaart en biljart om geld. Hij kleedde zich duur en bezat boeken, muziekinstrumenten en een eigen biljarttafel.
Ta-ta-ta-taaaaa!
Kort, kort, kort, lang.
Met dit motief van vier tonen schreef Beethoven muziekgeschiedenis.
Het werd het beroemdste motief ooit gemaakt.
Beethoven zei zelf over zijn vondst: ‘Zo klopt het noodlot aan de deur’.
Zijn Vijfde symfonie is één van de populairste en bekendste composities
uit de geschiedenis van de klassieke muziek.
Minder bekend is dat het motief gedurende de symfonie steeds terugkomt.
Wie nauwkeurig luistert, zal verrast worden door de regelmaat
waarmee het motief te ontdekken is.
Toen Beethoven ongeveer 31 was merkte hij dat hij doof aan het worden was. Voor Beethoven was dit het ergste wat hem kon overkomen. Hij was wanhopig. Hij beschreef zijn wanhoop in een brief aan zijn broers Kaspar Karl en Johann.
"O, hoe zou ik ooit kunnen toegeven dat ik lijd aan een aandoening in uitgerekend het ene zintuig dat bij mij perfecter zou moeten zijn dan bij anderen, een zintuig dat ik ooit in de hoogste perfectie bezat, een perfectie die slechts weinigen in mijn beroep genieten of ooit hebben genoten. O, het lukt me niet; vergeef me dus als jullie merken dat ik mij terugtrek terwijl ik met alle vreugde met jullie had willen omgaan."
Er is uitgebreid gespeculeerd over Beethovens laatste woorden.
Na vertrek van de priester, van wie hij de laatste sacramenten had ontvangen, zei Beethoven:
"Plaudite, amici, comedia finita est." ("Applaudisseert, mijn vrienden, de voorstelling is voorbij",
het gebruikelijke einde bij een stuk in de Commedia dell'arte).
Kort daarna werd een kistje wijn bezorgd afkomstig van muziekuitgever Schott.
Beethoven keek ernaar en stamelde: "Jammer, jammer, te laat!"
In 1703 werd Vivaldi priester. Hij kreeg al snel de bijnaam Il Prete Rosso (de rode priester), i.v.m. zijn rode haar. Als hij tijdens een mis inspiratie kreeg voor een nieuwe compositie, liep hij gewoon weg om het op te schrijven. Vanaf 1704 mocht hij daarom nooit meer deelnemen aan de heilige mis.
Antonio Vivaldi was misschien wel de meest productieve componist allertijden. Naast De vier jaargetijden schreef hij onder andere meer dan 500 concerten, 46 opera's, 73 sonates, symfonieën, kamermuziek en gewijde muziek.
Daarnaast was hij nog eens ruim 30 jaar lang vioolleraar, dirigent en componist aan het Ospedale della Pietà. Het was zowel een conservatorium als een weeshuis voor meisjes. Voor hen schreef Vivaldi de meeste van zijn concerten, cantates en gewijde muziek. De meisjes stegen door de concerten die zij gaven snel in aanzien. Het bijwonen van een concert in een van de meisjesweeshuizen behoorde in de achttiende eeuw dan ook tot het vaste programma van elke buitenlandse bezoeker in Venetië.
Naast de wereldberoemde compositie van Antonio Vivaldi komt er nog iets met dezelfde titel uit Italië. Juist ja…de pizza quattro stagioni. Ook de pizza heeft 4 delen, waarvan elk deel naar een specifiek seizoen verwijst. Daarmee houden de overeenkomsten tussen de twee ook wel meteen op.
